Sayım

Saymaya başla

Bir

Biriciği olarak doğar insan

Anasının kuzusu

Babasının umudu

İnandırıldıysa bir’e

Bir görür hayatı

Hayalgücü yüksek geçmiş insanların

Eskimiş masallarıyla

Devam et saymaya

İki

İki insan birleşti ve var etti seni

Minnet mecburi

Ve üç

Büyüyorsun

Saymayı öğrendin

Sayarken, söverken

Ve büyürken öğrendin

Ve dört

Havayı içine çek

Çektikçe öl

Öldükçe anla bir daha varolmayacağını

Ve beş

Yıldızların arasında doğmuş

Bir anlığına gözlerini açmışsın

Durma, hayata söv

Bir daha görmeyeceksin gün ışığını

Bilinçlen ve yok ol

Sadece tek bir gerçeği idrak et

Yok olmak için varsın

nemli

Öyle bakardı ki manzaraya
Derdi gözlerinden belli
Sanki akşamından demli
Gözleri nemli
Ve rakı kokardı şiirleri

Belki o da gitmek istemedi..

bella ciao!

Zamansız gitsen bile
Güzel gitmek gerek.
Yaşadıklarının hatrına,
Yaşanmışlıkların anılarını
Geleceğin umuduna kattığında
Ama geride bir şey kalmadığında
Haykır “elveda” demek yerine
“O bella ciao, bella ciao bella”

göreceli

Zaman çok göreceliymiş,
Einstein'dan değil;
Seni düşünürken idrak ettim.
Her içki farklı düşündürüyormuş,
Cin içerken rüyalarda
Votka içerken umudumda
Rakı içerken mazimdeymişsin,
Sarhoş olurken öğrendim.
Her duman aynı duman değilmiş,
Çocukluğumun soğuk akşamlarında
Ağzımdan buğu çıkarken başka
Sigara içerken başkaymış
Ciğerlerimi yakarken öğrendim.
Bir kalp dakikada 120 kez pompalarken kanı,
Damarlarım yanarken değil,
Beynim uyuşurken değil,
Ölümden korkarken öğrendim,
Seni severken hayat varmış.

ıska

kaç kere yanlış kaldırımda yürüdüm acaba,
kaç kere senden sonra bastım aynı taşa,
ihtimal ya, kaç kere senden önce kalktım o çay bahçesinden,
veya meyhaneden..
kaç kez dolaştık aynı sokakları farklı zamanlarda,
kaç kez karşılaşamadık
ihtimal ya, kaç kez aynı şarkı geçti aklımızdan
kaç kez sarhoş olduk habersiz aynı anda.
kaç kez anlattık dostlara birbirimizi
birbirimizden habersiz,
kaç kez ağladık için için
sensiz, bensiz.
bir ihtimal ya denk gelemeyişimiz,
ya denk gelseydik.
belki de geldik,
aynı vapura bindik ben yukarıda sen aşağıda
aynı trene bindik başka vagonda.
başka türlü olabilseydi eğer
ben seninle aynı şehirde, ayrı oksijene tahammül edemezdim.
başka dudak değdi sana,
ve bana.
ama,
ama yok.

imla hatası

sen ki gözleri uzun bakan,
sen ki adına yazılmış tüm şiirler imla hatası içeren,
ve sen ki ben sana öyle bakarken giden,
bozgunmuş, vurgunmuş boşver,
canım yanıyor benim.
oysa ki tüm hataların üstünde kocaman çizgi
ve tüm notaların diyez,
geri kalanlar tam.
nasıl ki hiçbir klasik müzik anlamadı hicazı
sebebi burada işte.
onlar ikiye bölmüş notayı
biz sekize
ben bir milyona

başlıyor

bir şiir daha başlıyor
veya nereden baktığına bağlı olarak
bir şiir daha bitiyor.
ya da bir hayat anlam kazanıyor.
sanki kardeşi olmayan birinin
kardeşliği hissetmesi gibi,
yahut öylesine yürüyen bir adamın
kozalağa basınca çıkan sesle
duygusallaşması gibi.
bir şiir başlıyor
veya nereden bakarsan bak
bir şiir bitiyor.
bir umut bitiyor.