Öncelikle tepede adım yazdığına göre burada yazacağım her şey benim kendi düşüncemdir ve bir topluluğa ithaf edilemez.
Günlerdir birçoğumuz bu direnişin içinde gerek aktif gerek pasif olarak yer aldı. Zıt fikirdeki arkadaşlarım vardı, şu an arkadaşlarım değiller. Çünkü cahillik bir suç değil, cahilin cahil olarak kalmadaki ısrarı beni yordu.
Laf anlatmaya çalıştım, açıklamaya çalıştım ama başaramadım ve sonunda vazgeçtim. İnsanlığın en tuhaf duygusu birine aşık olmakmış meğer. Bu öyle bir aşk ki, yaptığı her hatayı her tuhaflığı mazur görebilmekmiş. Ve en aşağılık duygu buymuş meğerse.
Tepemizdeki zır deliye aşık milyonlarca insan var. Gözleri aşktan kör olmuş, gözleri göremez olmuş. Allah yukarıdan inse şaşıramaz hale gelmişler. İnsanların hür iradesiyle ortaya çıkışına şaşırmışlar, ama zırdeli fetvayı vermiş bir kere.
İşbu direnişi kalıplara sokmaya çalışmışlar. CHP demişler, dış mihraklar demişler, oyun demişler senaryo demişler. Göt kılı bir kitleye "işte demokrasi aşıkları" bile demişler.
Oysa ki dert tasa tek bir şeydi. KARIŞMA! Sen babamız değilsin, sen yaradan değilsin. Neye inandığın seni ilgilendirir beni İLGİLENDİRMEZ! Ben oturur kandil günü rakı da içerim, cuma namazında saf da tutarım. SANA NE? İnsanları susturarak bastırarak bir yere kadar gidebilirsin. İşte o yer burası.
Hiçbir devrim, hiçbir diktatörün yıkılışı öyle sessiz sakin olmamıştır, olamaz da. Diktatörlük bisiklete binmek gibidir, durursan düşersin. Durmayacak zır deli, devam edecek sövmeye, aşağılamaya. Ağzında bin tane yalanla. İnandığı şeye tamamen zıt iftiralarla, provakasyonun dik alasıyla.
Direnişten öğrendik ki, ortada devlet ve onun baskıcı yapıları olmasa herkes insanca düşüncesini paylaşabiliyor. Yüzde yüz zıt olsa da karşıdakini dinleyip kendi yorumunu getirebiliyor. İnsanlığın hayvanlıktan tek büyük artısı olan konuşma yeteneğinin gerçekten işe yaradığı tek yerdi gezi. Orayı da konuşma ve anlama özürlüler robotlarını yollayıp yaktılar.
Düşünceden, fikirden korkulur mu? Bir insanın seni sevmemesinden korkulur mu? İnsanlık nerede?
İnsanlık Ethem'in öldüğü yerde öldü. Bundan sonra tarafsız kalanlar da karşı tarafımdadır. İnsanlık, Ethem'in katili polisi serbest bırakan hakime, onu oraya koyana, ona o kararı verdirene de lazım olacaktır bir gün.
Abdocan, Ethem, Mehmet. Unutmayın. Çünkü ölen bizdik, çünkü ölen hür iradeydi. Çünkü şu an eli kolu serbest, 5 yıl sonra emniyet amiri olacak birinin yasal mermisindeydi adalet.