insanlık ve maymunluk üzerine..

İnsanı insan yapan ne varsa maymunda da var teorik açıdan. Yiyoruz içiyoruz ürüyoruz. Temel mantık bu. Ancak zurnanın zırt dediği yer insanı maymun yapan değerlerden geçiyor. Bir insan ne zaman maymun oluyor? En basiti birine aşık olduğu zaman, orada da kaçınılmaz bir ironi meydana çıkıyor. Maymun aşık mı olur lan? Maymun aşık olsa ona hala maymun mu diyeceğiz? Ha diyelim ki maymunlar da aşık oluyor biz farkında değiliz. Kimsenin farkında olmadığı şeye aşk denir mi bir kere. Aşık olunca bir canlı, direk belli eder halini herkese. Bu kaçınılmaz bir durumdur. O halde insan neden maymun olur?

Bir kere insan dediğin içer. Evvela içki içer, sonra duman solur, sonra hainlik yapar. Yapmayana insan denmez. Bak mesela maymuna, içkisi sigarası yok, kumar oynamaz. Dalda maymun siker en fazla, o da doğasında var, e öyle insan mı olur? Olmamış işte, maymun olmuş.

Düşünsene bir, maymun gibi yaşıyorsun. Tek amacın başka daldaki maymunu sikmek, böyle hayat mı olur amına koyayım..

Nefes

Alkole sevda,

alkollü sevda ile başlar

ve yine alkol vardı

bu gece de sevgide...

Küçük Beyoğlu'nda,
bir elliliğin arkasına
saklanmış gözlerim,

ellerim
masa altında
duygusuz.

birden
karanlıkta bir nefes
oldum,
his oldum.

siz görmediniz ama
tek "O"
soludu beni.

Hafifleyen karanlıkta
uykuya dalıyordu...

bazen

bazen,

şiir yazmak değil de

şiir olmak istiyor insan...

melankolimiz bu yüzden.

bazen,

söz söylemek değil de

söz olup söylenmek istiyor insan...

dilden dile dolanmak,

hiç değilse mırıldanılmak.

bazen ise

köz değil de

alev olmak istiyor insan.

yavaşça kendi içinde yanmak değil,

yakıp yıkmak

söndürülmeye çalışıldıkça

daha da yakmak umarsızca.

son bir bazen de

yok olmak istiyor insan...

ama öyle yalın yok olmak değil,

"yok" olmak.

iki adım öte

alkol,

damla damla

ilacıydı ellerimin.

içtikçe hissetmiyor

iyileşiyordum.

karıncalanan

ellerim değildi sadece,

beynimin bir parçası da

senleydi.

"ben geldim" dedi

dudaklarım.

ağzımdaydı tadın,

dışarıda ise yağmur

ve hayat da

iki adım ötemizdeydi...

uç uca sigaraların sonunda

bekleyen ise

koşulsuz sendin.

seni düşünürken

bir damla uzaktaydı yağmur.

elimi uzattım,

bana yağdın.

bir koltuk,

bolca kahve gündüzleri

ve

bolca alkol karanlık çökerken.

sonsuz huzurdu

kıvrılışı dudaklarının

ve gülümsemen böylece.

dışarıdan kaçıp

sende arınayım istiyorum

nedense.

bana biraz daha gülümser misin?

çünkü

ben geldim.