damla damla
ilacıydı ellerimin.
içtikçe hissetmiyor
iyileşiyordum.
karıncalanan
ellerim değildi sadece,
beynimin bir parçası da
senleydi.
"ben geldim" dedi
dudaklarım.
ağzımdaydı tadın,
dışarıda ise yağmur
ve hayat da
iki adım ötemizdeydi...
uç uca sigaraların sonunda
bekleyen ise
koşulsuz sendin.
seni düşünürken
bir damla uzaktaydı yağmur.
elimi uzattım,
bana yağdın.
bir koltuk,
bolca kahve gündüzleri
ve
bolca alkol karanlık çökerken.
sonsuz huzurdu
kıvrılışı dudaklarının
ve gülümsemen böylece.
dışarıdan kaçıp
sende arınayım istiyorum
nedense.
bana biraz daha gülümser misin?
çünkü
ben geldim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder