Ancak iki dudağının arası kadar
uzaktın benden,
onca mesafeden uzanıp
sonu olmadan tuttum seni...
gün ışığında yazılabilmiş bir şiir gibi
Parlak,
gülümsedin bana.
Şimdi
her bir kirpiğinin ucundan
bir dünya kuruyoruz seninle;
her birinde
sol elin boynuma dolanmış
sağ elin göğsümde usulca,
Kalbim saniyede on üç kere adını anıyor.
tam korkar gibi oluyorum
Yemyeşil bir gelecekten gözlerin
bakıyor bana...
Bir ateş altı üstü yanacağımız
Beraber
Nefesin derimin altına geçerken
Tenine yazıyorum beni
ve
böylece
dudakların kapalı.
Zaten
ne kadar uzak olabilirdin ki
benden...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder