Cennetteki o ağaç

Sessizliğinde sükun bulmadığım zamanlardı
Ve ben hiç göremeyeceğimi bile bile
Aramıştım cenetteki o ağacı..

Yokluğun hüküm sürüyordu
Ve istanbul,
Senin bana inanmadığın her saniyeye bir duble rakı içiyordu.

Hiç duble rakı bu kadar sert
Bu kadar acımasız davranmamıştı bana

Koydukça anason kokuluyu bardağa
Koyuyordu bir mesajla biten modern ayılıklar bana

Hiç böyle kokmamıştı yalnızlık..

Birazdan bitecekti o dağ gibi duran
Tam yetmiş santilitre gücündeki özlemim.
Rakıyla eşdeğerdi kurduğum sofralar
Ve kurduğum rüyalar.
Böyle basit bitmeyecekti.
Ve o hep sana söylediğim şarkı gibi
Elbet birgün buluşacaktık
Yarım kalmayacaktı bu böyle
Saçlarıma ak şimdiden düştü ama neyse
Hala bakışabilme ihtimalimiz duruyor
Kıpırdamadan, usul usul öyle..

Hiç bitmeyecek gibiydi ya sevgim
İnanmadığın dubleler var ya öyle
İşte şimdi sırasıdır
Biri benim, öbürü senin için..