bir karanlık, bir siyah,
dolu dolu gözlerim ve makam segâh..
yanakları kara, gözleri kara
elleri kara, zalimleri kara.
ama zulmedenleri zebani değil.
ölmek artık asil değil.
ölüm karbonmonoksitle,
cayır cayır yanmanın arasında,
iki nefes arası tenhasınca.
varsın olsun değil,
varsın artık olmasın diye diye
döndük dolaştık,
ve yolumuz kesişti zalimle..
yüzümüz kara
iki yüzümüz ölü,
üç yüzümüz mahsur
dört dönüyoruz sokaklarda
ve sokaklar ışıksızlıktan değil
umutsuzluktan kara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder