30.08.2010

son nefes sızısı

Sızısı temmuzdan başlayan bir acıyla düşersin aklıma

Senelik ölümümün gerisayımının başlangıcında

13’ünden 13’üne 3 ay boyunca.


Bir sigara dumanı

ağıtı bu.


bir parka toprağın odamdaki

hareketlenir her sene doğumumda,

ölümünle durur

ölümüm olur.


Ben her sene 3 ay yaşarım

Doğumumdan ölümüne.


hani…

sessizlilte

bir nefesle

çıtır çıtır yanar ya sigaranın kağıdı,

o misal yanarım.

3 ay her gece

ve her gündüz

ve bir de her saniye.


aklımda tek kelime

özlediğim.

Havaya değil

ama

sana söylemeli bir kelime,

dünyadaki en güzel hecelerle…


yerçekimli bir dünyada

ayakları yere basmayan,

uzaydan daha geniş,

havadan daha saydam

bir sevgiyle

ve melodik bir sevgiyle hem de

ve çok

ve uçsuz

hem de bucaksız

çığlık çığlığa

ama nefessiz bir çığlıkla

karanlığına daldığım

gecenin koynunda

sabahlara kadar sevdim seni.


4 yıl evveldi

Öldün.

Son dokunduğum sana

ve

son aldığım nefes de

aynı zamana denk gelir.


Bilir misin

4 yıldır tutuyorum nefesimi.

bırakınca

sana düşeceğim.


ben 3 ay gözyaşlarımla

susuz kalırım her sene

kuruluktan çatlamış dudaklarımda

tek nefes,

birleşik bir kelime…


babanne.




Hiç yorum yok: