geceleri koltuk tepesinde
sızıp sızıp
yatağıma taşınma seanslarımda
tekrar uyumadan önce
son kez
seviyorum seni.
çaresiz nefeslerimin
boş debelenmelerinde
sigara dumanına
son selamı çekerkenki gibi.
uyandığımda
tekrar sevebilsem seni
tekrar sızana kadar hem de.
sonrası uykuya hapis.
senle bin gece uyumanın
sensiz bir gece uyumaktan farkı olmalıydı
yokmuş.
her ikisinde de uyku hüküm
yatak koğuş.
tek fark koğuşun mevsimi
senle daha ılıman olan.
buz gibi gecenin
karanlığına karışır
bir maça valesinin
sessiz hikayesi
ve bir damla
uyku kokusuydu
gerisi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder