verdad

uyumak,

uyuyabilmek doyasıya

huzurluca ve kimseyi duymadan..

gözlerini hiç açmayacakmış gibi uyumak..

bütün gece senin yanında olmak,

sadece koklamak, başını omzuna dayamak..

dünyadan soyutlanmak ve sarılmak

bir daha hiç bırakmayacakmış gibi sarılmak..

içmek,

şişelerin sonundan el sallamak

naralar atıp

sevdaların gelmişine geçmişine sallamak,

bir daha hiç ayılmayacakmış gibi sarhoş olmak...

yapamadığım her şeyde sen varsın,

tamamlayamadığım tüm parçalar sende..

ışığın sadece anahtar deliğinden geldiği;

onun da sadece yere düşmüş,

gözlerimden akmış kanları aydınlatabildiği

zavallı yalnızlığımdan yazıyorum sana işte..

yalnızlık yoğun olur mu deme,

oluyor,

ve çevremde insanlar arttıkça

yalnızlık daha da yoğunlaşıyor...

okumayacaksın, anlayamayacaksın..

beni kurtarma şansın vardı ancak,

kurtaramayacaksın.