Ruhum renksiz
ve bir acıyla iki büklüm.
Ruhum İstanbul'un üzerine yağmurla
çöken is gibi kirli.
Ruhum eksik...
Ruhum bir kadını arıyor
eski hayallerden...
Ruhum yanıyor
ama yanıyor ki ne yanmak...
Acı ruhumun en küçük yapı taşı
atomlarımı paramparça ettiği,
kalbimi tam nefes aldığı yerden
deldiği
mezalim zamanında...
Ruhum İzmir'de bir hastane morgunda
sonra musalla taşına uyur gibi uzanmış
bir kadının yanında yatıyor.
Ruhum Bodrum'da
denize nazır bir mezara gömüldü sonra.
Ölmüş vücudumda
hareket eden acı,
bir kadının görüntüsünü getiriyor
gözümün önünden.
Normalde kıpkırmızı olan yanakları sararmış,
Pembe dudakları havasızlıktan morarmış
Sımsıcak elleri, kuzey kutbu.
Kadın,
uzayın
güneş görmeyen
herhangi bir yeri gibi soğuk.
Yaşam O'nu değil,
O yaşamı terketmiş.
morgda,
soğuk kadının tam önünde bir genç adam...
Yerinde kaskatı,
ayakta ölmüş,
tam ölümün son noktasında.
Tuttuğu nefes ağzından kaçııverdi sonra
döndü tam o noktadan bedeni.
dönen beden,
ruhun o kadınla beraber
tabutun içinde kan ağlamasını
ve diri diri gömülmesini sonra
izledi.
Ruhu konduramamıştı ölümü kadına
genç adamın,
Kıyamamıştı.
Genç adamın ağzından
bir nefes
çıkmıştı, yaşam fiziksel boyutlarda
dönmüştü adamın bedenine.
metafizik depremlerde
ruhu çökmüştü yalnız
bir göçük altında
ve
yatıvermişti kadının yanına.
Genç adam,
ciğerleri dıları süzülene dek
bağırmak istemişti,
olmamıştı, ama ruhu bedeninden
çıkacak kadar bağırabilmişti işte,
sessizce...
O kadın, genç adamı o kadar sevmişti ki sağken
ve hala seviyordu ki ölüyken bile
adamın ruhu bırakamamıştı kadını.
Bedeni de ne kadını
ne de kendi ruhunu
bırakmak istemezcesine
sarılmıştı tabuta yol boyu.
Şimdi mezarın başında
genç adam.
mezarın içindeki ruhunu neyse ya
kadını çok özlüyordu
3 boyutlu loş dünyada.
Zaten ruhu kadına bağlıydı ya,
o yüzden inanmamıştı
ölenle ölünmez diyen
gereksiz teselli canavarlarına
ve gömmüştü bir parçasını
kadınla sonsuzluğa...
beden kalmıştı tek.
toprağın altında,
ruhu kadınla.
bedeni buz gibiydi genç adamın,
huzursuz.
ruhu ise sıcak ve mutlu
o kadınla...
tam mezarının karşısındayım
o kadının,
elimde kadının kolyesi.
ruhum mezarda kadınla...
O kadın, o ölümü konduramadığım
o Güler yüzlü kadın...
Benim babaannemdi.
kasım 5. 06
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder