Zamansızca vuran insomnia krizine karşı artık savaşmanın anlamsız oldugunu ve yenildiğimi anlayarak doğruldum... Karanlıkta yanan gözlerimi kırpıştırarak karanlıkta bir süre kayboldum olduğum yerde, yatağın üstünde amaçsızca... Sonra farkettim canım acıyordu, çalan müzikten olsa gerek diye düşündüm... Müziği kapatmaya çalıştığımda müziğin kapanmadığını ve can acımın arttığını farkettim. Sonra anladım bunu ben istiyordum... Tıpkı insomnia krizine karşı savaşmanın anlamsız olduğunu kavradığımda yenildiğimi kabul ettiğim gibi bu müzikle gelen can acısının her yanımı kaplamasına yenik düştüğümü de kabullendim...
Açtım, acıkıştım, ama karnım aç değildi, başka bir çeşit açlıktı... Yazmamaktan mı acaba diyerek yazmaya başladım, hayır değildi. Açlık yazmamaktan ileri gelmiyordu ama o zaman neydi? Bir anda şimdiki zaman eklerine geçtim... Canım yanıyor ve açım ama neden ? Sorunun cevabını düşünüyorum... Burada bir yerlerde olmalı allah kahretsin nerde? Nereye koydum bu sorunun cevabını da sonra unuttum yine...
Aranıyorum yorgunca... Ruhum yenilmişliğini kabul etmiş bedenimle savaşta yine, zaten ne zaman barışta oldular ki ateşkes hayalleri kurayım şimdi! Bir sigara yakayım belki geçer her şey... Yok hayır o da değil... Her zaman aldığım tad değil şu anki... dünya'nın merkezinde, tam çekirdeğinde canım acıyarak oturuyorum ve nedenini bulamıyorum. Bir daha bu kadar dağınık olmamayı tembihledim şimdi kendime... Bu açlık, yokluk ve acı duygularının nedeni sorusuna hemen cevap verebilmek için... Şimdi cevapsızım ama oysa dediğim gibi cevap buralarda bir yerde sadece nereye koyduğumu bulamıyorum. Belki de buldum farkedemiyorum ya da yanılsamalar gözümü alıyor da farkettiğimin ayardına varamıyorum. Ama bulmalıyım çünkü ruhumun kemiklerini kırıyor bu müzik. Canımın acısı bundan neredeyse eminim...
Çok karanlık, acıma cavap bulamadığımdan mı acaba, saçmalamalarımın nedeni ne! Insomnia adamı uyur gezer yapıp uyurken yazdırır mı acaba? Acaba uyurken yazıyorum da farkında değil miyim? Fark eder mi ? Etmez mi ? Fark edip etmemesi bir şeyi değistirir mi acaba? Al sana aranmaya aç bir cevap daha...
Sigaram bitiyor yavaştan, uyumak için yeni bir savaşa giremeyecek kadar zayıf hissediyorum ama yine de bir denemeli mi acaba? Yoksa klavyede şuursuzluk dakikalarımın devamına izin mi vermeliyim? Cevap ararken sorduğum sorularla yeni cevaplara muhtaç kalıyorum ve bu kısır döngü beyin kıvrımlarımı düzleştiriyor!
Sigaramın sonu... Peki diğer şeyler hala devam saatinde mi yoksa onlar da bitiyor mu? Yoksa ben mi bitiyorum yavaş yavaş bu cevapsızlık sarsıntılarımda... Ah tabi ya, cevap aramamak lazım belki de niye düşünemedim ben bunu önceden... Evet evet denemeliyim bunu...
Sigaram bitti, cevapsızlığın en derinlerine dokunmaya çalışma valsi başlıyor...
Dans etmeyi severim zaten...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder