Cogen

İçimden geldi...

Bu adamla tanışmamı hatırladım birden... Bir toplantıdan çıkmış iki kelam etmiştik... Sonrasında Nevizade'ye doğru uzamıştık bir grup olarak... Sonrası muhabbet kıyamet zaten...

Rakı sofralarımız az ama özdür beraber, her saniyesinin ayrı hatırı vardır. Bir sene görüşmeyip bir anda muhabbete bıraktığımız yerden sanki daha dün muhabbet etmişcesine devam ederiz...

İkimiz de yazıya aşığızdır aslında. Yazmayınca rahat etmez içimiz. Bir işe başlamadan yazıp içimizdekini akıtır, rahatlar öyle başlarız işimize...

Dostluğun görüşmenin niceliği ile değil, o görüşmelerdeki muhabbetin niteliği ile pekiştiğinin canlı göstergesidir. Kafan sıkılırsa ara dinler... Kafası sıkılırsa arar, dinlersin ama zorunluluktan değil. Bir şekilde dinletir kendisini...

Bir şey yazarım, ararım... Okudun mu derim... Okumuştur... Ne dediğimi de anlamıştır... Dediğimi kelimesi kelimesine kavramıştır. Yazdıklarımdan benim düşünmeyi unuttuklarımı da çıkarır düşündürür...

İyi dosttur vesselam, kendisi ile bir rakı sofrası kurulması gereken insanlardandır. Müptelası olursunuz sonra, alkolik eder adamı rakı sofralarıyla... Bak yine işte, canım rakıdan ziyade kendisi ile bir rakı sofrası çekmekte...