kaç

elimdeki çizgiler, saçımda beyazlar
birdenbire belirginleşince..
düşünceler içinden çıkılmayacak gibi
sığınacak kimse yok öylece...
belki anlatmaya çalışmıştım
birkaç duble içince...
öylesine kurtulmuş boğazın çatalından
öylesine çıkmış birkaç gereksiz cümle..
anlatamadım ki hiçbir şeyi
anlatamadım ki kimseye
cesur geçinip yazarım her zaman
oysa bu kez hiç olmadığım kadar ürkekçe..
derdim keşke sevda olsa
onun gidişi belli, sonu aynı netice..
kendime yazmaya korkuyorum
kalem gitmiyor, ilerlemiyor işte..
yüzleşmek bu kadar zor mu
bu kadar mı acımasız ve gerçekçe...

hatalarımın cezaları mı bu
yoksa kocaman bir oyun mu
daha ne kadar karanlık yolum
ne zaman bu ışıksızlığın sonu?

şikayet sadece bu satırlarda,
ötesinde yok, ötesi başka..
sınırsızlık sadece bu kağıtta,
dışarıda yok, dışarısı dört duvar oda...

kime anlatmalı bilmiyorum
paylaşacak cesaret yok
bunaldım, darlandım, çıkamıyorum
yazmaktan başka çarem yok