kalplerimiz olabildiğince özgür
parmaklıkların ardında.
görünmez sınırlarla
bezeli hayatımız,
bıraksakaltımızdaki yeryüzü
kayıp gidecek.
kelimeler içimize işlese de
anlatamayız hikayelerini,
ne kadar denesek de
üzerimize gelen duvarlara
mıhlarız dağınıkça.
şiir aklımızdan geçse de
soluk nüshalarını düşeriz kağıda
ruhumuzdan kopan zavallı parçalarla.
ve ne kadar zorlasak da,
kelimeler duman çığlık olur göğsümüzde
tam orta yere oturur
hikayelerini anlatmak bir nefes verimi uzakta olsa da
içimize çekeriz usulca
çünkü anlatılmaz hikayeleri kelimelerin,
içinde yaşanır
serseri bir mayınmışcasına
bir kelimeden atlayarak
hikayeler diyarına...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder